Portret: Rob Bierings, Coffeeshop Hortus de Overkant

In een serie portretten over ‘de ondernemer en zijn coffeeshop’ zullen de komende tijd een aantal ondernemers die een band met de BCD hebben de revue passeren. Met hun shop natuurlijk.

Rob Bierings is een Afrikaliefhebber. De innemende rasondernemer heeft al zijn hele leven al iets met Marokko en het West Afrikaanse Gambia. Hij is getrouwd met een Nigeriaanse vrouw. Bierings vat zijn passie voor het continent bondig samen: ‘Ik houd van reizen met korte afstanden, zonder jetlag.’ De meest recente passie van Bierings zijn de nijlpaarden in Gambia. ‘Met onze Hippofoundation proberen we in Gambia om nijlpaarden te beschermen door samen te werken met de lokale boeren. Het gaat daar vaak mis met die dieren. Ze wegen soms wel 2,5 ton, dus ze kunnen heel wat schade aanrichten. Dat gebeurt regelmatig als boeren de logge beesten verkeerd benaderen. De hippo’s worden dan kwaad en vernielen dan wel eens de oogst van een boer.’ Binnenkort gaat Bierings weer naar Gambia om een put te slaan voor een dorp dat hem 30 hectare schonk voor het nijlpaarden project.

Bierings heeft van alles ondernomen in zijn lange carrière: hij had een restaurant, een vintage-winkel, een platenmaatschappijtje, hij was producer en manager van musici… Daarnaast was hij op enig moment ook mede-eigenaar van vijf coffeeshops, in Maastricht, Haarlem en Amsterdam. Hij is bepaald niet eenkennig.

BCD

In 1992 was er een inval van de politie in een van zijn shops in Amsterdam. De politie trad ongehoord hard op. ‘Een paar Marokkanen werden voor kamelenneukers uitgemaakt door agenten. Dat was erg ongepast, het was hemeltergend.’ De inval ging Bierings niet in de koude kleren zitten. Hij sprak er over met collega coffeeshopondernemer Reijer Elzinga, die toen drie coffeeshops had in Amsterdam. ‘We bespraken de inval bij ons en bij andere zaken. Het kon zo niet verder wat ons betreft. We spraken naar elkaar uit dat er wat moest gebeuren. In de maanden die erop volgden werd August de Loor erbij betrokken en kwamen ook coffeeshopondernemers als Henk de Vries, Arjan Roskam, Paul Wilhelm en Wernard Bruining erbij. Ook Koos Zwart droeg zijn steentje bij.’ De gesprekken leidden uiteindelijk in 1994 tot het oprichten van de Bond van Cannabisdetaillisten, de BCD. Elzinga en De Vries waren de officiële oprichters, Bierings zat in de beginjaren in het bestuur.

Meer bewustwording

Bierings heeft sterke behoefte aan een andere manier van omgaan met cannabis in Nederland. Hij is daarbij van mening dat de overheid veel te krampachtig optreedt. ‘Je moet verstandig met hasj en wiet omgaan. Wij als coffeeshopondernemers moeten ons er voor inzetten dat het zo wijs mogelijk wordt gebruikt. We moeten meer bewustwording creëren en beter laten onderzoeken wat cannabisconsumptie met je doet in positieve zin. Nu het als medicijn in opkomst is gaan ook de deuren open naar andere positieve effecten van de cannabis. Dat moeten we onderzoeken en daar moeten we uitleg over geven. Daar heeft trouwens ook de overheid een belangrijke rol in.’ Volgens Bierings moeten ondernemers een bredere kijk op de toegevoegde waarde van hun producten ontwikkelen. ‘Het gaat niet alleen om knetterstoned teworden, het gaat om inzichten en gevoelens en een ander bewustzijn. Soms moet je je ook als coffeeshopondernemer wat onderzoekend opstellen. Werken aan de kwaliteit van je aanbod, maar ook aan de diversiteit. Wij verkopen bijvoorbeeld ook CBD wiet. Die wordt nu ook steeds meer gerookt door mensen die zich er rustiger bij voelen. Die willen helemaal niet high of stoned worden.’ Bierings is ook een groot voorstander van edibles.

Rustiger aan doen

Rob vond het na een aantal jaren runnen van coffeeshops wel mooi geweest. ‘Ik werd een beetje moe van het beleid. Natuurlijk is het heel bijzonder dat we in ons land gedoogd worden, maar toch heeft dat altijd iets kroms. Je blijft teruggeworpen op zaken doen met een illegaal deel van de markt. Daar zijn niet echt regels voor en het verandert voortdurend. Er wordt door de gemeente, instanties en de omgeving van de shop voortdurend met een scheef oog naar je gekeken en het wordt je niet echt gemakkelijk gemaakt als ondernemer. Het kost vaak veel energie om alle bordjes hoog te houden.’ In de meer dan dertig jaar dat Bierings actief was in de coffeeshopbranche werden twee van zijn zaken gesloten.

Het Rock n Roll leven van Bierings als coffeeshopondernemer, muziekproducer, restaurantuitbater, winkeleigenaar, Afrika-liefhebber en nog zo wat van die zaken eiste zijn tol. Enkel jaren geleden moest de duizendpoot onder het mes voor zijn hart. ‘Dat zette me wel aan het denken. Al die naborrels, al dat gestress, veel roken. Dat doet een mens op den duur toch geen goed.’ Bierings besloot om een stapje terug te doen. Het restaurant en twee van de drie resterende coffeeshops werden verkocht. Alleen Hortus bleef.

Coffeeshop Hortus de overkant

Bierings: ‘De hortus is mijn baby. Het is de enige shop die mijn partner en ik nog hebben.’ Hortus de overkant Vof is de officiële naam. Het is een van de oudste coffeeshops van Amsterdam, ergens rond 1975 opgericht als ‘Het Stutje’. Later is die naam veranderd in ‘Outer Limits’. Bierings nam de shop in 1997 over en gaf deze daarbij de naam ‘Hortus de overkant’. Een naam die de ligging van de shop tegenover de Amsterdamse Hortus Botanicus verraadt.

Hortus de overkant is een kleine, knusse en zeer lichte coffeeshop in een hoekpand, gelegen op de kruising van de Nieuwe Herengracht en de Muiderstraat. Vier grote ramen zien uit op beide straten. In dat deel van de stad hangt een sfeer waarin de rust van de nabijgelegen Portugese Synagoge en de Hortus Botanicus iets van gepaste afstand geeft van de drukte van het Waterlooplein op een ruime steenworp afstand.

Binnen hangt een sfeer van het Amsterdam van de jaren negentig. Een houten tafel voor zes personen in een hoek, wat verhoogde tafels aan de ramen met hoge krukken. Binnen is het prettig toeven. Ongedwongen, geen overdreven aankleding, het geheel straalt de rust van een relaxte coffeeshop uit. De meeste klanten die de coffeeshop zijn wat ouder en komen er al lang. ‘Een derde deel van onze klanten komt voor de hasj’, aldus Bierings. Daarnaast is er vanwege de centrale ligging vrij veel aanloop van toeristen. Het personeel achter de toog is door de wol geverfd, het zijn precies de professionals die je op een plek als deze verwacht.

Op de menulijst staat een ruim gesorteerd assortiment met mooie hasjsoorten en interessante soorten wiet uit verschillende landen. Daarnaast heeft de Hortus een biolijn, en twee soorten hasjcake. Bijzonder ook is dat de zaak THC arme wiet verkoopt, we noemden het hierboven al. Deze CBD-wiet trekt naast medicinale gebruikers een specifieke groep liefhebbers.

De Hortus behoort een beetje bij het culturele cannabiserfgoed van Amsterdam. Gelukkig geeft Bierings aan dat we niet bang hoeven zijn dat hij ook de Hortus als verleden bijzaak van zijn leven gaat beschouwen. ‘Na die nijlpaarden ben ik weer terug, hoor. Ik ben nog lang niet klaar. Pensioen is niets voor mij. Ik denk dat ik werk tot ik dood neerval.’

Redactie BCD, 7 maart 2019